"Yaxşı insan" olmağa çalışarkən bəzən özümüzü unuduruq

Bəzən bizə "yaxşı insan ol" demək, cəmiyyətdə və ya öz həyatımızda yerimizi tapmağa çalışmaq deməkdir. Kiçik yaşlarda bizə bu tərbiyə veriləndə, adətən bu, yaxşı insan olmaq, başqalarına kömək etmək, qaydalara riayət etmək və ya sadəcə olaraq başqalarına xoş gəlmək məqsədi ilə edilir. Lakin zaman keçdikcə, bəzən bu "yaxşı olmaq" arzusu bizə özümüzü unudub başqalarını razı salmaq üçün bir təzyiqə çevrilir.

"Yaxşı olmaq", bəzən özümüzü görməməzlikdən gəlməyimizə, istəyimizi ikinci planda qoymağımıza və ya həddindən artıq başqalarına uyğunlaşmağımıza səbəb ola bilər. Amma yaxşı olmaq yalnız başqalarına faydalı olmaqdan ibarət deyil; özünü də dəyərli və xoşbəxt hiss etməyi öyrənmək vacibdir.



"Yaxşı olmağın" sərhədləri bizə aiddir. Öz ehtiyaclarımızı tanıyıb, onları başqalarına olan qayğı ilə balanslaşdırmağımız vacibdir. Gündəlik həyatda başqalarına yardım edərkən, öz hüquqlarımızı və sınırlarımızı qorumaq da unudulmamalıdır.

Nəticədə, "yaxşı olmaq" həmişə başqalarına xidmət etmək və ya onların gözləntilərini yerinə yetirmək deyil. Bu, həm də öz hisslərimizi və sərhədlərimizi anlamak, öz ehtiyaclarımıza görə yaşamaq, öz kimliyimizi qorumaq və hər gün özümüzə qarşı mərhəmətli olmaqdır. Çünki yalnız belə bir yanaşma ilə həm özümüzü, həm də başqalarını sevə və onlara səmimi şəkildə dəstək ola bilərik.



Səidə