"Təxirə Salınmış Ölüm" – Ölümsüzlük: Nemətmi, yoxsa Lənət?

Təsəvvür edin, sabahdan etibarən heç kim ölmür. Qəzalar, xəstəliklər var, amma heç kim həyatını itirmir. Əvvəlcə bu, xoşbəxtlik kimi görünür, amma sonra xaos başlayır: xəstəxanalar dolur, həyat tükənir, amma bitmir… Və sonra ölüm geri qayıdır – fərqli bir şəkildə.

"Təxirə Salınmış Ölüm" (Portuqalca: Morte com Interrupções) — Portuqaliyalı məşhur yazıçı Joze Saramagonun 2005-ci ildə nəşr olunmuş romanıdır. Bu əsər, yazıçının digər əsərlərində olduğu kimi, insan həyatının mənası, ölüm və varlıqla bağlı dərindən düşündürən fəlsəfi suallar irəli sürür.



Romanda qeyri-adi bir hadisə baş verir: bir gün ölüm sadəcə dayanır. Heç kim ölmür və bu vəziyyət cəmiyyətdə böyük çətinliklərə yol açır. İnsanlar uzun müddət yaşayır, amma bununla yanaşı, həyatın təbii dövrü pozulmuş olur. İnsanlar ölümün yoxdurluğunu heç cür qəbul edə bilmirlər və bu vəziyyətin cəmiyyətdə yaratdığı xaos, əsərin əsas mövzusudur.

Saramago, burada ölümün təxirə salınması ilə əlaqədar insanların həyatlarına və cəmiyyətin strukturuna olan təsirləri araşdırır. "Təxirə Salınmış Ölüm" həyat və ölümün təbiəti haqqında dərin fəlsəfi düşüncələri, insanın varlıqla və öz ölümünü qəbul etməklə bağlı çətinliklərini əks etdirir.

Əsərdə ölüm özündə bir bürokratik sistemə çevrilir və bəzi insanlar bu vəziyyəti dəyişdirmək üçün hərəkətə keçirlər. Lakin sonunda ölümün yenidən dövrə girməsi ilə bağlı mövcud olan təzadlı vəziyyət əsərin əsas dramatik xəttini təşkil edir. Bu roman, Saramagonun bədii təsvir gücünü, insanın mənəvi tərəflərini və ölümsüzlük məsələlərini nə qədər gözəl şəkildə araşdırdığını göstərir.