Həyatı sıfırdan başlamağa niyə tələsirik?

Bəzən həyatın təkrarlanan rutini içində sıxılırıq, hər şey eyni qapalı dövrə daxil olur, amma içimizdə dəyişiklik üçün bir arzunun, yeni başlanğıcın ehtiyacı yaranır. Həyatı sıfırdan başlamaq istəyirik, amma nə bir addım atmağa ürəyimiz var, nə də əlimizdən gələn heç nəyi dəyişdirməyə cəsarətimiz.

Niyə belədir?

Dəyişiklik qorxusu və qeyri-müəyyənlik:

Hər dəyişiklik yeni bir risk gətirir. Bunu qəbul etmək çətindir, çünki insanlar bilinməyənə addım atmağa həmişə meylli olmurlar. Bizim rahatlığımız və müəyyənlik hissimiz bizə tanış olan, hətta narazı olduğumuz vəziyyətlərdə belə qalmağa yönəldir. Sıfırdan başlamaq isə "bütün biliklərimi, bütün qazanclarımı itirəcəyəm" qorxusu ilə üzləşdirir.

Təxirə salma vərdişi:

Ən çox yaşadığımız problemlərdən biri təxirə salmadır. Həyatımızda dəyişiklik etmək istədiyimiz anlar çox olur, amma biz onları gələcəyə təxirə salırıq. "Sabah başlayaram" deyirik, amma sabah heç gəlmir. Bu təxirə salma vərdişi bizim özümüzə qarşı inamsızlığımızı artırır və həyatımızın qaydalarını bəzən əlimizdə olmadan müəyyənləşdirir.

Kədər və "nə olsa" hissi:

Yeni bir başlanğıcda sanki əvvəlki həyatımıza aid olan bütün xatirələrdən və təcrübələrdən imtina etməliyik. Bu, kədərlidir, çünki insanlar tez-tez köhnə vərdişlərindən, düşüncə tərzlərindən, hətta bəzi əlaqələrindən qopmaq istəmirlər. Amma, bu məqamda unutduğumuz ən vacib şey, keçmişin bizə dərslər verdiyi və gələcəyimizi qurmaq üçün güc verdiyidir.